سفر به مشهد مقدس

پنجشنبه ۱۱آبان ۹۶-قطار مشهد اراک

پسرم امروز که این مطلب رو مینویسم چهارماه و یازده روزته.عزیزم چقد روزها داره زود میگذره...تقریبا

یک و نیم ماه هم هست که خونمون آوردیم بروجرد.خونمون بزرگ و دلبازه مثه آپارتمانای کوچیکه تهران

نیست.پسرم همینکه تو کنارم هستی خیلی سرم گرمه. کم پیش میاد فکر و خیال و دلتنگی بیاد

سراغم.بابایی هم سعی میکنه بمن کمک کنه که کمتر احساس دلتنگی کنم.بعداز ظهرا معمولا یک

ساعت میریم تمرین رانندگی .روزای اول تو همش تو ماشین گریه میکردی نمیذاشتی من تمرکز کنم

میگفتم اگه نذاری رانندگی یادبگیرم باید خودت بزرگ شدی بهم رانندگی یاد بدی پوریا!بعد بابایی

میخندید میگفت اوووو تو بیست سال میخوای رانندگی یاد نگیری تا پوریا بزرگ شه....!